Czas honoru

Polsko powstań !

Jestem poezji cudownym dzieckiem.
Byłem na dole, lecz szczyt mym miejscem.
Rodziłem się w wielkim bólu i cierpieniu.
Walczysz całe życie- umierasz w oka mgnieniu.

Młodzież powstań !

Nie chcę być generałem czy mesjaszem.
Pragnę zaszczepić słowa w serca wasze.
Wierzę w to! Razem możemy zbudować wiele.
Wszystko co namacalne należy do Ciebie !

Scena poetycka powstań !

Ja to okaz drzewa który wyrósł na betonie.
Młody buntownik który zakochał się w słowie.
Dlaczego nazywam to czasem honoru ?
Zbudowałem coś, zaczynając od zerowego poziomu.

Szlachta powstań !

Możesz traktować mnie gorzej od siebie.
Lecz pamiętaj. Obu nas spłodziło nasienie.
Ty tak tak samo jak ja urodziłeś się nagi.
Więc nie masz prawa mieć wyższej rangi.

"Margines społeczny" powstań !

Dopadł Cię amok. Nie możesz w nim tkwić.
Musisz co dzień iść. By bliżej celu być !
Byłem dokładnie na tej samej łące paskudnej.
Dlatego doskonale wiem, że życie bywa trudne.

Polsko ponownie powstań !

Za siebie, za Ciebie, za kraj. 
Będę walczyć dopóki siły mam.
Za miłość, za przyjaźń, za słowo.
Nie na nic narodziłem się na nowo.