Wydawać by się mogła piękna kraina.
A cóż to ! Jakże wielka pajęczyna.
Zrobił ją człowiek, zupełnie nieświadomy,
gdyż wpadł sam w jej szpony.
Niby cudownie wszędzie dookoła.
A tu na drzewie pajęczyna nowa.
Ty ją tworzysz, gdy kłamiesz.
I na końcu sam w nią wpadniesz.
Nie trudno wybudować pajęczynę.
Ciężej się z niej wyrwać.
Wpadając w nią jesteś sam sobie winien.
Tworzenie sieci wszystkim szkodzi.
Niech piękna kraina bez pajęczyn,
u was moi drodzy zagości.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz