Poezja

Śmieją się z niej na każdym kroku,

a była z nami przecież od pokoleń.

Ona kiedyś dawała nadzieje podczas wojen.

Mnie ukształtowała w każdym stopniu.

Póki ja żyje ona nigdy nie schowa się w kąt.

Będę ją pielęgnować, będę się o nią troszczyć.

Będę ją tworzyć, nie chcę od niej żadnych korzyść.

Cokolwiek o tym powiesz, nie obchodzi mnie to.

Poezja jest jak piękny kwiat który rzadko podlewamy.

Ludzie wolą infantylność, większość z nich to zwykłe chamy

Bardzo uderza mnie jak ją traktujesz dziś

Wiedz, że moja troska o nią nie ma granic.

Ja dalej o jej lepszym jutrze będę śnić

Nadejdzie taki dzień..,

Kiedy ani mnie ani jej nie będziesz ranić

Ile masz w niej zapisanych łez, ile momentów radości.

A Ty wyśmiewasz to ? Czy Ty nie masz litości ?

Nie masz jakichkolwiek uczuć ? Nie masz serca ?

Zabić jej Ci się nie uda, ona zawsze zwycięża.

Możesz jej nie zrozumieć, lecz szanuj piękną poezje.

Ona zawsze dotrze do Ciebie i znajdzie swe miejsce.